به گزارش نمایندگی ساواک در کویت «شیخ ناصر گفتند والاحضرت امیر، ضمن اظهار بی‌اطلاعی از این موضوع، به مقامات مسئول در مرز دستور دادند که از ورود خمینی به کویت جلوگیری نمایند.» گزارش بعدی نمایندگی ساواک در کویت نیز موید همین مساله است. آیت‌الله خمینی از مرز صفوان وارد خاک کویت شده و درخواست ویزا می‌کند، اما مسئولان کویتی قاطعانه اعلام می‌کنند ویزا نخواهند داد. آیت‌الله اختری در سال 1318 در شهرستان گرمسار به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم به دروس حوزوی پرداخت و سپس در سنگر تبلیغ و تألیف به خدمت مشغول شد.
موزه عبرت تهران یکی از ساختمان‌های میدان مشق (باغ ملی) است که مخوف‌ترین شکنجه‌گاه ایران به شمار می‌رود و بازدیدکنندگان را با گوشه‌ای از تاریخ این مرزوبوم آشنا می‌کند تا درک بهتری از اتفاقات آن تاریخچه ساواک روزگار داشته باشند. این موزه از جمله مقاصد گردشگری سیاه محسوب می‌شود که رنج زندانیان در زیر شکنجه را روایت می‌کند و از همین نظر با سایر موزه‌های تهران تفاوت دارد. در نتیجه درست مثل گردشگری سیاه که برای تفریح و خوش‌گذرانی انجام نمی‌شود، در اینجا نیز هدف آشنایی با وقایع تلخ تاریخی است. با شیخ ناصر، سفیر کویت در ایران نیز که آن زمان در کویت است خبر را مطرح می‌کند و با بی‌اطلاعی او روبرو می‌شود.
- سرتیپ منوچهر هاشمی که طی سالیان گذشته در رکن 2 ارتش تجاربی در زمینه‌های جاسوسی، امنیتی و ضداطلاعات کسب کرده بود، پس از انتقال به ساواک در مناطق حساس و استراتژیکی مشغول به کار شد و از همان آغاز مورد توجه بختیار قرار گرفت و رئیس شعب ساواک در استانها شد.
- مراتب جهت صدور اوامر عالی در زمینه اخذ تماس تلفنی مسعود رجوی با برادرش که مقیم برن- کشور سوئیس میباشد معروض گردید.» از این که تماس تلفنی کاظم با برادرش برقرار شده یا نه و محتوای احتمالی آن، سندی در دست نیست، اما اولین روزهای فروردین ۵۱ مصاحبه کاظم با تلویزیون سوئیس درباره محاکمات سیاسی ایران و پرونده برادرش پخش می‌شود.
- ساواک بخش اعظمی از اشتهارش را به به جنایتکاری مرهون دوران طولانی ریاست نصیری بر این سازمان است.
- ساواک نیز برای نمایش توانمندیهای خود بهره برد و سپهبد نعمت‌الله نصیری ـ رئیس وقت ساواک ـ به درجه ارتشبدی ارتقاء یافت.
در برخی گزارشات ساواک از سوءاستفاده‌های گسترده مالی و اخلاقی حسن علوی‌کیا در دوران معاونت و قائم‌مقامی او در ساواک سخن به میان آمده است. فردوست هم که پس از علوی‌کیا دومین قائم‌مقام ساواک شد، تصریح می‌کند که اختلاس و سوءاستفاده‌های مالی سرتیپ علوی‌کیا در معاونت و قائم‌مقامی ساواک به چندین ده‌میلیون تومان بالغ می‌شد. فردوست میزان سوءاستفاده‌های مالی علوی‌کیا در ساواک را طی دوران ریاست بختیار و پاکروان بیش از 150 میلیون تومان برآورد می‌کند و برکناری او را از قائم‌مقامی ساواک نیز به همین سوءاستفاده‌های مالی و بدنامی علوی‌کیا نسبت می‌‌دهد.
یکی از اتاق‌های موزه به نمایش اسلحه‌ها، وسایل نظامی و ابزار جاسوسی آن دوران اختصاص یافته که برای آشنایی بازدیدکنندگان در نظر گرفته شده است. یکی از متخصصان شکنجه در ساواک، فردی به نام محمد علی شعبانی معروف به دکتر حسینی بود که سواد نداشت و در زمینه شکنجه حرفه‌ای بود. از آنجا که در همه سلول‌ها دارای لبه‌ها و قرنیزهای بلندی بود و افراد با چشم بسته وارد زندان می‌شدند، نمی‌توانستند این لبه‌ها را ببینند و زمین می‌خوردند. زندانیان پس از بازداشت با چشمان بسته به اتاق افسر نگهبان برده می‌شدند تا اسم و مشخصاتشان ثبت شود. پس از بازرسی بدنی و گرفتن وسایل، لباس زندان به آن‌ها داده می‌شد. از دیگر شکنجه‌های این زندان می‌توان به شلاق‌زدن کف پای زندانی اشاره کرد که او را مجبور می‌کردند تا با پای زخمی روی برف و یخ راه برود.
بند مشاهیر، یکی از بخش‌های جالب زندان است که به معرفی چهره‌های سرشناس زندانی می‌پردازد و مجسمه‌هایی از شهید بهشتی، شهید قدوسی، آیت الله طالقانی، شهید رجایی و… با اینکه اغلب زندانیان ملاقات ممنوع بودند، فضایی مجهز به تورهای حفاظتی در هر دو طرف وجود داشت که زندانی می‌توانست در حضور یک نگهبان با خانواده‌اش دیدن کند. در عکاس‌خانه، از زندانی عکس می‌گرفتند تا آن را در پرونده‌اش قرار دهند؛ برای این منظور ورقه‌ای از مشخصات زندانی روی بدنش قرار می‌گرفت و بعد مامور مربوطه از او عکس می‌گرفت. صندلی داغ نیز روش دیگر سوزاندن بدن زندانی بود که زیر آن اجاق برقی روشن می‌کردند و زندانی با نشستن روی آن می‌سوخت. شکنجه‌های روحی-روانی نیز از شیوه‌های رایج در آن روزگار بود؛ به‌طوری که ماموران با پخش نوار‌های موسیقی، صدای ناله، آژیر، تیراندازی و… آرامش زندانی را به هم می‌زدند؛ به‌خصوص که این شکنجه اغلب از ساعت هفت شب تا پنج صبح و با صدای بلند جریان داشت.
نظرات
علوی‌کیا که مورد توجه و اعتماد شاه بود، مدت کوتاهی بعد از قائم‌مقامی ساواک به عنوان رئیس نمایندگی ساواک در آلمان غربی منصوب شد. حسن علوی‌کیا لیسانس حقوق داشت و در اول مرداد 1346 بازنشسته شد. در اول دی همان سال به خدماتش در نمایندگی ساواک در آلمان غربی نیز پایان داده شد. علوی‌کیا در دوران فعالیتش در ارتش و ساواک نشانهای متعددی دریافت کرد و به کشورهای مختلف جهان سفر کرد. با اوج گیری ناآرامیهای قبل از انقلاب در ایران، شاه دستور انحلال ساواک را داد و رئیس پیشین ساواک تیمسار نصیری که در آن زمان سفیر ایران در پاکستان بود به ایران فراخوانده شد و به زندان افتاد، که این اقدامات نتیجه‌ای در بر نداشت.
این سازمان با اعمال شکنجه‌های غیرانسانی، یکی از عمده‌ترین دلائل گسترش نارضایتی عمومی و گرایش نهائی مردم به سوی تحرکات انقلابی و به سقوط کشاندن نظام سیاسی حاکم بر کشور بود. از این‌رو با توجه به سوابق و عملکرد این نهاد در ایجاد نارضایتی عمومی، عوامل حکومت پهلوی بر آن شدند با انحلال این سازمان، فضای ملتهب کشور را آرام نمایند. پس از پیروزی انقلاب، کاظم رجوی با حکم کریم سنجابی وزیر امورخارجه دولت موقت عهده‌دار نمایندگی دائمی ایران در دفتر سازمان ملل در ژنو و پس از آن در سفارت ایران در سنگال مشغول فعالیت شده بود. آخرین روزهای اردیبهشت ماه ۱۳۶۰وزارت امور خارجه در بیانیه‌ای اعلام می‌کند یکی از کارمندان قسمت کنسولی این وزارت‌خانه که در امور اسناد افراد پاکسازی‌شده وزارت‌خارجه مسئولیت داشته همراه با فردی به نام مرتضی فضلی‌نژاد به اتهام سرقت و خروج غیرقانونی برخی اسناد دستگیر شده‌اند. دفتر ریاست‌جمهوری(بنی‌صدر) در بیانیه‌ای اعلام می‌کند فضلی‌نژاد نماینده این دفتر بوده و معرفی‌نامه رسمی وکتبی داشته است. با دستگیری مدیرکل امور کنسولی وزارت خارجه، او نیز اعتراف می‌کند که با هماهنگی فضلی‌نژاد چندین بار اسنادی را از این وزارت‌خانه خارج کرده و در اختیار برخی افراد قرار داده است.
برنامه های ساواک برای سرکوب انقلاب
حقایقی درباره مخوف‌ترین سازمان امنیتی و حکومتی ایران همشهری آنلاین